Vermeyden Delicatessen |

“Wilt u iets nieuws proeven?”, vraagt Rob Sies terwijl hij een stukje kaas aanreikt over de toonbank. Intussen pakt hij zorgvuldig de vers gesneden San Daniele-ham voor zijn klant in. Geen enkel mens beantwoordt zo’n vraag met nee, in de winkel van Vermeyden Delicatessen aan de Nieuwe Binnenweg.

Het is een komen en gaan op deze vrijdagmiddag bij Vermeyden. Klant na klant loopt binnen voor noten, hippe biertjes, kaas, bonbons, kruidige salades, vers belegde lunchbroodjes, wijn, een mooie fles champagne of voor luxe snoeperijen ingepakt als een mooi cadeautje. “Mag het iets meer zijn?” klinkt het bij het afwegen. Twee oude dames halen gezellig kletsend hun bestelling versgebakken brood op en een man met een hoed rekent pindarotsjes en twee bakjes geroosterde noten af. Aan de tafeltjes aan de zijkant van de grote, moderne en industrieel ingerichte winkel leest een jonge man zijn krantje bij een broodje brokkelige oude kaas.

Dat broodje Old Rotterdam blijkt het lievelingsbroodje van eigenaresse Anja Sies, vertelt ze terwijl ze aan tafel komt zitten. Al kan ze eigenlijk moeilijk een favoriet kiezen uit het enorme assortiment van haar winkel.

“Zelfs op vakantie maken we foto’s van wat we proeven. Mooie noga bijvoorbeeld, of lekkere hammetjes. Eenmaal thuis proberen we dan gelijk of we die kunnen krijgen voor in de winkel.”

Lekkere hammetjes
Met het assortiment zijn ze constant bezig, sinds het echtpaar Sies twaalf jaar geleden de winkel overnam van de naamgevers: de familie Vermeyden. “Je bent altijd aan het zoeken. Op beurzen en proeverijen. Maar ook op vakantie zijn we altijd aan het kijken naar lekkere dingen. Mooie noga bijvoorbeeld, of lekkere hammetjes. We maken foto’s van wat we proeven. Eenmaal thuis proberen we dan gelijk of we die kunnen krijgen voor in de winkel. Soms lukt het, soms niet.”
De nieuwste aanwinst zijn de pindarotsjes met karamel-fudge op de toonbank. “Die zijn echt verschrikkelijk lekker”, zegt Anja. “Binnen een week was ik door m’n vijf kilo heen.” Anja en haar man moeten het zelf altijd leuk of lekker vinden. “Dat is echt een voorwaarde”, stelt Anja. “Met de opkomst van die populaire Rotterdamse producten, had je ook de ‘krotenmosterd’, misschien ken je ’m wel. Die vond ik echt niet lekker, dus dat werd ’m niet. Dat zeg ik ook eerlijk als klanten ernaar vragen.”

Iedereen komt hier om zichzelf of een ander te verwennen, waardoor het altijd een feestje in de winkel is

Eigenlijk lusten ze alles, zeggen ze, in ieder geval héél veel. Maar fijnproevers? Zo zou Anja zichzelf niet omschrijven. Ze denkt even na. “We proeven wel of iets verfijnd is of niet. Wat in de supermarkt ligt, ziet er misschien op het oog hetzelfde uit, maar het smaakt toch zó anders! Dat zou ik soms wel van de daken willen schreeuwen: ontdek het, kom langs. We hebben ook dure producten. Of nou ja, per ons misschien een dubbeltje of twee dubbeltjes duurder dan in een super. Maar ze zijn zo ontzettend veel lekkerder. Bijvoorbeeld onze Hollandse kazen. Ik zou willen dat veel meer mensen dat ontdekten.” “En wat ook zo leuk is hier, je kunt alle mensen op maat bedienen. Iemand die alleenstaand is, komt een half onsje worst halen. Dat kan ook gewoon.”

Ballotagecommissie
Des te verbazender is het om te horen dat Anja Sies tot twaalf jaar geleden in een apotheek werkte en haar man regiomanager was bij een kledingketen in Limburg. “Toen Rob zijn baan kwijtraakte, kwamen we op het idee om samen iets leuks te gaan doen. Onze roots liggen in Rotterdam, het was dan ook heel fijn om weer deze kant op te komen.” De winkel kwam ‘gewoon op hun pad’. “Robs broer kwam hier altijd en hoorde dat de winkel te koop kwam. Hij heeft ons geïntroduceerd.” En zo sprongen ze samen het diepe in. Getwijfeld hebben ze niet: “Het leek ons meteen heel leuk. Er was een strenge ballotage, dat kun je wel stellen. Wat de doorslag heeft gegeven? Geen idee. Maar als ik iets moet gokken: onze klantvriendelijkheid.” “Wat het zo leuk maakt: iedereen komt hier om zichzelf, of een ander te verwennen. Het is daardoor eigenlijk altijd een feestje in de winkel. Natuurlijk is er soms stress en is het hard werken. Maar achteraf denk ik: we hadden dit twintig jaar eerder moeten doen.”

Bourgondiërs
De winkel heeft er niet altijd zo uitgezien. Zes jaar geleden is er een grote verbouwing geweest. “De winkel was de helft zo laag en had een overhangende pui. Het was heel donker en anders qua sfeer”, weet ze nog. “Ook kregen we toen het predicaat ‘hofleverancier’. Voor ons een enorme waardering, een teken van kwaliteit en gastvrijheid.” Vanzelfsprekend, voor Anja: “Als er tijd is, kan iedereen z’n verhaal komen doen, dat vinden we heel belangrijk. Het is hier soms net een maatschappelijk gebeuren.”
“Veel mensen komen hier wekelijks op hetzelfde moment. Bijvoorbeeld iedere vrijdag een broodje halen tijdens hun werk. Omdat het vrijdag is hè, dan mag dat”, begrijpt Anja. “‘Proef eens, dit vind jij lekker’, zeg ik dan als ik iets nieuws hebt. En meestal klopt dat.” Toch komen er ook wekelijks verbaasde klanten, die hier al jaren in de buurt komen en nog nooit binnen zijn geweest. Wat niet iedereen weet, is dat Vermeyden ook veel catering doet. “Kijk, ik laat het je zien.” Anja springt op en komt terug met een prachtige doos met luxe borrelhapjes. ”Zo verzorgen we ook de dagelijkse lunches bij kantoren. Eigenlijk is alles mogelijk.”
Betekent ouderwetse service ook ouderwets ondernemen? “Juist niet. We proberen heel erg mee te gaan met de tijd.” Ze gaan we naar Antwerpen om nieuwe ideeën op te doen, waar ze als fijnproevers en Bourgondiërs voorlopen op Nederland. Ook heeft Vermeyden een populair account op Instagram en een actieve Facebookpagina.

Er bovenuit steken
Je zou zeggen dat een zaak als Vermeyden niets te vrezen heeft. Toch is er concurrentie, van de supermarkten, die steeds dieper in het luxe assortiment duiken. “Het gebeurt vaker dat we hier iets moois nieuws hebben, en dat het een halfjaar later ook bij de super ligt, voor onze inkoopprijs. Daar word je niet gelukkig van”, zegt Anja. “Je doet hartstikke veel moeite om zo’n product binnen te krijgen, maakt de mensen er enthousiast voor en dan verdwijnt het weer.” Want dat mag duidelijk zijn: “Zodra een product in de supermarkt ligt, kappen wij ermee. Dan moeten we weer iets anders zoeken.

Oervarken
Het bijzonderste product is de ham van het Mangalica varken. De varkens scharrelen in Hongarije, het vlees wordt gedroogd en heel lang gerijpt in Spanje. “Op de delicatessenbeurs zagen we ’m staan, opgezet hoor, zo’n knoeperd.” Ze houdt haar armen wijd uit elkaar. “Een soort oervarken. Je kon ervan proeven en dat vonden we zó lekker, dat we het opgenomen hebben in het assortiment.”
Doorgaans vindt Anja het juist heel leuk als producten uit de buurt komen. De Rotterdamse waren: van de Zeemansboter-pindakaas tot de Rotterdamse Confituur. “Dat is de afgelopen jaren echt opgekomen, het loopt enorm. Ook als cadeautje. Ik denk dat heel veel Rotterdammers gewoon trots zijn op hun stad.” Of Anja nog iets toe zou willen voegen aan de winkel, vraag ik tot slot. Ze denkt kort na, kijkt dan tevreden om zich heen. “Nee”, besluit ze. “Ik wil gewoon dat het zo gezellig druk blijft.”

Tekst Willemijn Sneep
Beeld Frank Hanswijk

Dit artikel is i.s.m. Vers Beton tot stand gekomen.