Het Aardappelpakhuis |

Direct bij binnenkomst is het duidelijk. Het Aardappelpakhuis doet zijn naam eer aan: je ruikt, je ziet, je proeft het bijna. Hier worden aardappels verkocht. Kisten, kratten en balen van 20 kilo. Achter de toonbank staat Arij Bakker, kenner, liefhebber en verkoper. ‘Hier in het Oude Noorden zijn misschien wel dertig groente-speciaalzaken, wij zijn de enige aardappel-speciaalzaak in de wijde omtrek. Dat geeft ons bestaansrecht.’ 

Bintje, Bildstar, Nicola’s, Eigenheimers, Malta’s, Bonken. Bonken? Arij Bakker (1950) lacht: ‘Bonken zijn extra grote aardappels, meestal kleibinten, speciaal voor het snijden van patat. Wereldwijd zijn er 400 aardappelsoorten. Wij werken met tien soorten en elke soort heeft zo z’n eigen klanten. De Eigenheimer is echt een Rotterdams gebeuren, een kruimige aardappel en vooral populair bij de oudere generatie Rotterdammers. Kleibinten worden veel in de omgeving van Zeeland geteeld en gegeten door alle lagen van de bevolking.

Jongeren
In Rotterdam wonen zo’n 150 nationaliteiten. Ik denk dat de helft hier wel komt. Surinamers, Turken, Polen, een tijdje terug nog een jonge vrouw uit Letland. Ze fietste toevallig langs. Het Aardappelpakhuis kende ze nog niet, nu is ze vaste klant. De klanten komen vanuit Crooswijk tot aan Capelle.

‘Jongeren willen ook van alles weten,
zijn nieuwsgierig. Dat vind ik leuk’

En ook steeds meer jongeren. Vaak komen die met een recept uit één of ander kookprogramma en vragen specifiek naar een bepaalde soort. Jongeren willen ook van alles weten, zijn nieuwsgierig. Dat vind ik leuk, informatie geven. Dat is ook het onderscheid dat ik kan maken ten opzichte van een supermarkt.

Patat friet
Ik heb een vaste kern bezoekers. We zijn op de goede weg. Veel buitenlandse mensen vertellen het aan elkaar door. En ja, dat heb ik ook nooit geweten, maar buitenlanders eten meer patat friet dan wij hoor. Toen eigenaar Ger Verkerk mij vroeg om de winkel te runnen, heb ik gezegd, alleen als we teruggaan naar ons uitgangspunt en weer alleen aardappels gaan verkopen. Alleen dan heeft een winkel als deze bestaansrecht. Onze klanten komen zuiver voor de aardappels. De eieren als bijproduct en peulvruchten in de winter vind ik prima, maar verder echt alleen aardappels. Dat is onze specialiteit. Daar komen de mensen voor.’

Ventwijk
In 1932 start Piet van der Veer zijn aardappelhandel aan de 1e Pijnackerstraat 107 in het Oude Noorden. In 1970 wordt de winkel overgenomen door groothandelaar Ger Verkerk die er zijn eerste winkel opent onder de naam Het Aardappelpakhuis. Arij: ‘De winkel heeft een jaar of wat een paar deuren verderop gezeten, op nummer 99, dit pand werd toen verhuurd. Sinds Ger weer terug is op deze plek, sta ik drie dagen in de week voor hem in de winkel.

‘Mijn vader reed al langs straat
met aardappels’

Daarnaast heb ik een ventwijk in Hillegersberg met momenteel nog een paar vaste klanten. Ik ben er mee opgegroeid. Mijn vader reed al langs straat met aardappels, in 1965 ben ik bij hem gaan werken. Wat ik met aardappels heb? Kijk, als je niks met mode hebt, moet je geen modezaak beginnen. En zo is het ook met aardappels. Ze moeten mij niet in een groentezaak zetten, daar heb ik niks mee. Met aardappels wel. Het zit in het product. Groente is allemaal pondjes en onsjeswerk. Bij mij rijden ze met hun auto voor en laden een baal aardappels in. Maar groente, nee dat trekt me niet.

Eieren uit Greup
De aardappels die ik hier verkoop komen met name uit de Hoeksche Waard, Zeeland en ook wel uit Noordoost Friesland. Onze eieren zijn de lekkerste van Nederland. Dat vind ik, maar dat zeggen ook mijn klanten. Het zit ‘m in het voer dat die beesten krijgen. Een kip is nog erger dan een varken, het vreet alles wat ie voor z’n snavel krijgt. Deze kippen uit Greup, een gehucht bij Oud-Beijerland, krijgen bepaalde granen als voer en daar krijg je deze eieren voor terug.

Stadsjongen
Ik ben niet het soort ondernemer dat per se rijk wil worden. Ik ben nu 63, heb 48 jaar gewerkt en, het klinkt misschien gek, het gaat me niet zozeer meer om het geld, ik doe het echt voor m’n plezier. Ger heeft het directe contact met de boeren, staat ook zelf met z’n benen in de klei.

‘Ik ben een echte stadsjongen’

Ik ben een echte stadsjongen, ik verkoop het product en heb het contact met de klant. Een beetje onder de mensen blijven. Bezig zijn. Je ziet nog eens wat, je hoort nog eens wat. Het is ook de gemoedelijkheid, de sfeer. De mensen praten gemakkelijk hier. Het is soms net een buurtcafé. En desgevraagd breng ik mijn kennis graag over. Recepten heb ik niet. Koken doet mijn vrouw. En ja, het liefst Hollandse pot. Met Eigenheimers ja, daar hou ik van.’