De Meeuw, scheepstimmerbedrijf |

Midden in een woonwijk in het Oude Noorden zit de werkplaats van Kees Isings. Ik word hartelijk ontvangen in de 1e Pijnackerstraat. Kees geeft me meteen een rondleiding door zijn woning boven de zaak en speelt een stukje op de contrabas. Hij was vroeger professioneel muzikant en speelde basgitaar in diverse bands. Toch is zijn overstap naar vaktimmerman geen rare zet geweest. Kees steekt van wal: ‘Al van jongs af aan was ik veel aan het timmeren en knutselen met hout. Maar naast zeepkisten bouwen begon ik op mijn 16e gitaar te spelen. Ik zat in schoolbandjes en trad ook op buiten school.’

Natuur en muziek
 Na de middelbare school ging Kees naar de Bosbouwschool in Arnhem. ‘Ik begon aan die studie omdat de natuur me erg fascineerde. Maar de zware opleiding, het heen en weer gereis naar Arnhem en de vele optredens werden me toch een beetje te veel. Ik heb toen voor de muziek gekozen, daar ging mijn hart naar uit. Van de Rondos kwam ik uiteindelijk in de band Willy Nilly terecht. Met die band heb ik diverse platen gemaakt en veel getoerd. Vijftien jaar ben ik muzikant geweest. Dat wereldje had ik echt niet willen missen.’

Stoombarkas
Over zijn muziekverleden kunnen we nog wel uren praten. Maar hoe en waarom de overstap? ‘Mijn hele leven was ik al gek op water, boten en varen. Om naast de muziek een uitlaatklep te hebben, kocht ik zo’n 23 jaar geleden een marine-stoombarkas. Deze 32-voeter uit 1901 werd vroeger gebruikt als sleepboot. Alles was gaar aan het schip. Ik ben naar het Maritiem Museum gegaan en heb met een scheepsbouwboek uit 1910 alles volgens de oude normen en met oude materialen uitgevoerd. Ook kreeg ik veel hulp en adviezen van oude scheepsbouwers. Krijt, lijnolie, echte teer, zelf planken buigen… Ik vond het prachtig om te doen!’

‘De scheepsbouw zit echt
diep in mijn bloed’

‘De Meeuw’
Zijn vakwerk werd opgemerkt door een binnenvaartschipper. Die vroeg aan Kees of hij zijn schip – en dat van zijn broer – wilde intimmeren. ‘Deze opdracht zou zeker een jaar werk zijn. Ik ben naar de KvK gestapt en schreef me op 1 april 1997 officieel in als scheepsinterieurbedrijf “De Meeuw”. Die naam komt van mijn stoombarkas. In het begin heb ik nog veel moeten leren, maar van je fouten leer je. Vanaf de start doe ik echt van alles in de scheepsbouw. Zoals timmerwerk voor China-casco’s, chartervaart, binnenvaart en jachtbouw. Teakdekken, interieurs, stuurhuizen, trappen, kozijnen, deuren, noem maar op… als het maar van hout is. De scheepsbouw zit echt diep in mijn bloed.’

Droom
Als je vooral op schepen en scheepswerven werkt, wat doet jouw bedrijf hier dan tussen de woonhuizen? ‘Mijn broer zat hier eerst met een architectenbureau. Ik mocht toen zijn kelder gebruiken als werkplaats. Daar kon ik het kleinere houtwerk voorbereiden en maken. Toen mijn broer in 1998 uit het pand vertrok kon ik het de onderverdieping huren. En dertien jaar geleden het hele pand. Dat was altijd al mijn droom, ambachtelijk wonen met een werkplaats en woning.’

‘Mijn buren zien mij altijd heen
en weer lopen met hout’

Burenpraatje
‘Mijn buren zien mij altijd heen en weer lopen met hout. In het begin heb ik tegen ze gezegd dat ze het moeten laten weten als ik teveel herrie maak. Maar tot nu toe heb ik nooit klachten gehad. Mensen vinden het ook leuk dat ik hier zit en dat er activiteit is. Ze lopen regelmatig binnen voor een praatje of om even een stukje van een plank af te laten zagen.’

Thuistimmerwerk
 In de loop van de tijd is Kees veel meer gaan doen dan alleen werk aan schepen. Hij breidde zijn werkgebied uit naar timmerwerk bij mensen thuis. Zo maakt en plaatst Kees nu ook kozijnen, meubels, deuren en keukens en doet hij allerlei renovatiewerk. Maar goed ook, want de recessie hakte er diep in bij de scheepvaart.

Directeurtje
Terwijl ik op het punt sta om weer naar huis te gaan lopen we nog even door de werkplaats. Overal ligt, staat en hangt – ja, hè hè – hout. Kees bewaart ieder klein stukje. ‘Want je zou maar net dat ene stukje essen- of mahoniehout nodig hebben voor een reparatie’, vertelt hij. Boven de werkplaats staat er tussen al het hout ook nog een bureau en computer. Als het tijd is voor de administratie, dan speelt Kees directeurtje.’Dan doe ik mijn nette jasje aan en ga achter mijn pc zitten. Zo kom ik ook niet in de verleiding om de werkplaats in te duiken.’
Als ik wegga, veel later dan van te voren bedacht, krijg ik van een buurman van Kees nog een lekker brood van het Vlaamsch Broodhuys in mijn handen geduwd. Mijn dag kan niet meer stuk na het bezoek aan deze leuke en openhartige man.